Dünya |

Chris Packham, Dünya tarihinin en karanlık dönemlerinden birini araştırıyor: 252 milyon yıl önce tüm türlerin %90'ının öldüğü gezegenin şimdiye kadar gördüğü en kötü kitlesel yok oluş. Dünya tarihindeki bu olağanüstü an, hayatı uçurumun eşiğine getirdi, benzeri görülmemiş bir ölçekte hasara ve yıkıma yol açtı. Ancak, bir şekilde, hayat geri dönmenin bir yolunu buldu ve dinozorlar çağını yeni bir jeolojik çağ başlattı.

Dünya'nın derin donmaya yaptığı korkunç yolculuğu buzla değil ateşle başladı. 800 milyon yıl önce, dinozorların çağından, aslında herhangi bir hayvanın yaşamından çok önce, dev süper kıta Rodinia parçalandı. Dünya'nın muazzam güçlü tektonik kuvvetleri, toprağı parçaladı ve atmosferin büyük miktarlarda karbondioksit emilmesine ve küresel sıcaklıkların düşmesine neden olan bir dizi olayı başlattı.

Dünya, kara kütleleri olmayan bir su dünyası olarak başladı. Ardından, dev bir asteroit bombardımanı levha tektoniğini tetikleyerek devasa mantarlara, toprağa ve dev bataklık ormanlarına yol açtı. Ancak ilk bitkiler o kadar çok karbondioksit hapsetti ki, küresel sıcaklıklar aniden düştü.

Dünya 4.6 milyar yıl önce, toz ve gaz bulutlarından oluştuğunda, ilk zamanlar evrendeki diğer pek çok cansız dünya gibi, atmosferden yoksundu. Uzayın siyah boşluğunda yüzen, misafirperver olmayan bir kayaydı. Ancak genç gezegen asteroitler tarafından bombardımana tutulduğunda, olağanüstü bir kargaşa dönemi başladı.

Bugün Dünya, sekiz milyar insana ev sahipliği yapan ve artmaya devam eden bir insan dünyasıdır. İnsanlar artık Dünya'nın yüzeyini şekillendirmede birçok doğal süreçten daha büyük bir etkiye sahip. Chris Packham, Dünya'nın hikâyesindeki dramatik dönemeçlerin, insanların doğanın bir parçası olmaktan onu kontrol etmeye geçmesini nasıl sağladığını ve çok geç olmadan bu destansı hikâyeden neler öğrenilebileceğini araştırıyor.