Modern Aşk |

Bizim sıradan ve pek değer görmeyen bir arkadaşlığımız vardı; New York’da yaşayan bekâr ve yalnız kadınlar ile kapı görevlileri, korumaları, sırdaşları ve baba rolünü üstlenen kişiler olarak onlarla ilgilenen kapıcıları arasındaki arkadaşlık.

“Son bir soru sordum: ‘Hiç âşık oldun mu?’ Daha önce hiçbir röportajda bunun kendisine sorulmadığını söyledi. En sonunda ‘Evet,’ diye cevapladı. ‘Ama fark ettiğimde her şey için çok geçti.’ Sonra da ses kayıt cihazımı kapatmamı rica etti. Ben de durdurma düğmesine bastım.”

“Kişisel hayatım bambaşka bir hikâyeydi. Aşkta hiçbir şey saklanmaz; kim olduğunu karşındakine söylemen gerekir ama kim olduğuma hiçbir zaman emin olamadım.”

“Çabaladık ama kazanmayı kafaya koyup adrenalin dolmamıştık, sadece bitmesini istemediğimiz için sabırlı ve kontrollüydük; yazın bitmesini istemiyorduk, oğlumuzun çocukluğunun bitmesini istemiyorduk, hele ki bu oyunun bitmesini hiç istemiyorduk.”

“Koltuktan düştükten sonra martini bardağına kafanı çarpıp çok miktarda kan kaybetmek hiçbir zaman iyi değildir ama bunun iyi geçen bir randevu sırasında olması hiç mi hiç iyi olmaz.”

“Çok yakışıklıydı. Gri boğazlı kazak giyerdi, mentollü tıraş losyonu ve eski kitaplar gibi kokardı. Elli beş yaşındaydı ve yakın zamanda ikinci kez boşanmıştı. O benim babamdı. Gerçekten babam değildi.”

“Açık evlat edinme süreci ile daha çabuk bebek sahibi olabileceğimizin garantisi yoktu. Hatta eş cinsel bir çift olduğumuz için, kurum bizi uzun süre beklememiz gerekebileceği konusunda uyarmıştı.”

“Eski aşklar başkadır. Artık 70 ve 80 yaşlarımıza geldik, kim olduğumuzu anlayacak kadar hayatın iyi ve kötü yönlerini gördük, bir orta yol bulmayı öğrendik. Bitiş çizgisi gitgide yaklaşıyordu.”

"Üstü açık arabayı sürerken ben de vites değiştirebildiğimi, tehlikeyi göğüsleyebileceğimi, sıkıntılarla başa çıkabileceğimi ve trajediyi atlatabileceğimi hatırlıyorum. Hayat arkadaşım buğulu gözlerle şöyle diyor, 'O arabayı seviyorsun. Kocan da olağanüstü bir adamdı.'"

Aslında ben bir vampirim. Sabah 8.00 ila 9.00'da yatağa giriyor, 16.00 ila 17.00 gibi uyanıyorum. İlk randevularım akşam olduğu için genelde iyi gidiyor ama sorunlar çabucak baş gösteriyor.

Trende tanıştık. Mükemmel, flörtle geçen altı saat. Aşk hikâyemizin başlangıcı mı yoksa? Evrenin gücüne güvendiğimiz için telefon numaralarımızı almadık. Bazen romantik bir plan tek başına yetmiyor.

10 yaşındaki bir kızın, erkeklerden isteyeceği her şeye sahipti. Karar verilmişti, âşık olmuştum. Gelinliğimin güzelliği acaba oğlana gölge düşürür mü diye merakta kalmıştım. Her defterime yazdığım gibi, sonsuza dek birlikte olmamızı sağlayacak bir plan geliştirmeye başladım.

Geçmişe bakınca diyorum ki, ilk kez 'Gey miyim' başlıklı bir test arattığımda kendimi bilmem gerekirdi. Ama bilmiyormuşum.

Birkaç ay geçtikten sonra psikoloğun bekleme odasındaydım, dördüncü kez hüngür hüngür ağlamak için para ödüyordum. O sırada kucağında çocukla bir kadın girdi. İlk başta onu tanıyamadım ama sonra yüzünü hatırladım. 'Eşimin ilişki yaşadığı adamın karısı değil misiniz?' diye sordum düşüncesizce. 'Evet,' diye cevapladı. 'Ama artık birlikte değiliz.'

Soyadını hatırlamıyorum. Hoş bir gülümsemesi, masmavi gözleri olan yakışıklı bir adamdı. Seks iyiydi bence. Birbirimizi pek tanımıyorduk. Asla da tanımayacaktık.

Yenilgiyi kabullenmemizden uzun süre sonra, bu gece bir kez daha ringe çıkıyoruz. Bu seferki farklı ama. Üstelik hem bu kadar farklı olacağını hem de bu kadar çabuk gerçekleşeceğini tahmin etmezdik.